سلام وقت بخیر! بنده حدود ۲۲ ساله در یک کارخانه آرد سازی در قسمت بوجاری
گندم که سخت‌ترین قسمت با سر و صدای بسیار زیاد و گرد و غبار و خاک سرسام آور
مشغول به کار هستم ولی حدود ۱۵ ۱۶ ساله که کارفرما سختی کار رو برداشته و میگه سختی کار تعلق نمیگیره و
بازرسان اداره کار زمانی که برای بازدید به کارخونه مراجعه میکنن حالا یا با یک
سکه یا با پول و... مانع بازدید و ثبت گزارش بازرسان از داخل خطوط تولید میشوند و
من واقعا دیگه خسته شدم. از شرایط بخوام بگم دستگاه های بوواری یکجا نیستن و در
طبقات مختلف و حیاط و سیلو ها و بالابر ها هستند.
یعنی پراکنده هستند و برای
سرکشی به دستگاه ها باید کل کارخونه ۲هکتاری رو یه‌جور بزنیم این اصلا به کنار ۶ تا طبقه دائم باید بریم بالا پایین برم گندم‌شویی
برم آشغال‌خونه اگر کامیون ها گندم بیارن باید برم تخلیه کنم که خاک کل کارخونه رو
برمی‌داره و من اونجا تقربیا خفه میشم دستگاه هامون خطرناک هستند و دیگه خلاصه
نمیتونم دیگه بریدم بخدا نفس کشیدن برام سخت شده است.
دائم ریه‌هام میسوزه با وجودیکه
ماسک میزنیم ولی خب خیلی سخته اون بازرس از خدا بیخبر هم که وجدان نداره من الان
باید به کجا شکایت کنم؟ که چجوری کارخانه سیمان و شن‌شویی سختی کار دارند و
کارخانه آرد بت این ماشین‌آلات مرگبار و پراکندگی دستگاه ها و شیفت های ۱۲ساعته و یک کارگر تنها برای قسمت بوواری و یک
کارگر هم تنها برای قسمت آسیابانی و الک دیگه من خسته ام، بابا بخدا ریه‌هام
پوسیدن درضمن خاک اون گندم ها سمی است چون کشاورز در هنگام زراعت کشاورز به گندم
ها سم میزنه تا از ملخ و حشرات محفوظ بمونه و در هنگام بوواری گندم اون خاک در
محیط کارخونه بلند میشه و من گاهی اوقات آنقدر سرفه میکنم که از ریه هام خون میاد.
بخدا قسمت بوجاری خیلی سخته
فکر کن یکنفره باید ۷۶ تا دستگاه پراکنده در کارخونه رو مدیریت کنم سرکشی کنم به موقع روشن کنم و
به موقع خاموش کنم تا دستگاه خفه نکنه، خاک بخورم، ماشین های گندم رو خالی بکنم،
انبار ها و سیلو های گندم رو پر کنم، از انبارها و سیلو ها گندم رو برسونم به خط
تولید آسیاب و والس اصلا داغونم بخدا یه راهنمایی کنید و اینکه گویا فرزندان
جانبازان با ۵سال سنوات ارفاقی میتونن بازنشسته بشن آیا حقیقت داره؟